انار خانم



یک زمانی اینترنت برای من جای دنجی بود ، آدم های توی فضای مجازی آدم های به روزی بودند یا دانشجو بودن یا تازه فارغ التحصیل شده بودن. اولین ارتباط اینترنتیم از فروم های تخصصی  شروع شد ، چت روم های یاهو مسنجر که توش هم رشته ای ها رو پیدا میکردیم .پروفایل هام حرف های حسابی داشت ،برای انتخابش فکر میکردم ،کتاب میخوندم،نه فقط من ، همه اونایی که اون دوره تو نت بودن .ادبیاتمون مودبانه بود ،آدم هایی که باهاشون حرف می زدیم سعی میکردن نماد یه شخصیت سالم رو داشته باشن .اما الان فضای مجازی پر شده از بچه های نوجوون که با هویت های جعلی عقده هاشون رو باز میکنن .از زن هایی که خونه هاشون رو سفید و صورتی میکنن و از مهمونی ها و قهوه خوردناشون عکس میزارن .از مردهایی که . روم نمیشه بنویسم چی خوندم امروز .از آدم های سطحی که با یه گوشی احساس میکنن،احساس میکنن،رسانه هستن و در مورد هر چیزی تحلیل های آب دوغ خیاری طرح میکنن .

یه زمانی چرخیدن تو فضای مجازی مثل قدم زدن تو بازار وکیل بود .الان شده مثل خیابونی که دستفروش ها جنس های بنجلشون رو ریختن وسط پیاده روهاش و همه بی هدف قاطی هم میچرخن و فکر میکنن که چقدر داره بهشون خوش میگذره . 


مطب پزشک اطفالی که بچه ها رو میبرم حوالی ونکه ،نزدیک بیمارستان شهید هاشمی نژاد . پارسال اسفندماه آقاشیره آبله مرغون داشت ،من باردار بودم و قبل از اون مبتلای به آبله نشده بودم ،ریسک ابتلام خیییلی بالا بود و سن بارداریم هم طوری بود که نه آمینو فایده داشت نه اصولا کاری به جز انتظار میشد انجام داد .امید ماموریت خارجی بود و من تو بدترین شرایط روحی  چند سال اخیر .ایستاده بودم سر کوچه مطب ، منتظر اسنپ که بیاد و برم پیش یه متخصص عفونی تا ببینم راه حلی برام داره یا نه . یه خانم تقریبا قد کوتاه اومد کنارم شروع کرد حرف زدن ، چیزهایی گفت از دخترش که مریضه ، که کمک میخواد ،کلیه اش از کار افتاده،تو بیمارستان منتظر پوله .به صورتش نگاه کردم هیچ حسی توش نبود .همه پولی رو که از ATMگرفته بودم ،بهش دادم ،جا خورد شاید انتظار نداشت .امروز درست همون جا دوباره دیدمش با همون داستان قبلی اومد سراغم . شاید باید ناراحت میشدم که سرم کلاه گشادی رفته بود ولی راستش می ارزید به این که کمکش نکنم و بعد تا مدت ها فکر کنم نکنه راست  میگفته .پول رو برای همین می خوایم دیگه ،آرامش فکر .


منم از ساعت سه و نیم تا شیش وسط قرارشون وایساده بودم زل زده بودم بهشون ! 

یه اصطلاحی هست که دریا جنون داره ، یعنی بعضی ها با دیدن دریا اختیار از دست میدن و میخوان خودشون رو غرق کنن توش.

من جنون "وسط آسمون تو صبح های بارونی از پشت پنجره "دارم  یعنی وقتی پنجره رو باز میکنم دلم میخواد از همونجا بپرم تو آسمون بعد سر جام فریز بمونم  و هی قطره ها  از بغلم سّر بخورن برن رو زمین .

تکنولوژیش یه روز میاد ،حیف که من نیستم اون موقع .


*عنوان از قیصر .


خانم الف همکار من بود در اداره سابق ، هم سن مامانم تقریبا و با سابقه کار زیاد .

یک بار که رفته بودم گزینش بهم گفتن ظاهرا شما مانتو و آستین و مقنعه تون رو باهم سِت میکنید ! گفتم خوب طبیعتا وقتی مانتوم سورمه ایه مقنعه ام قهوه ای نیست ! گفتند نه ! یکی از همکاراتون گفتن این کار به صورتیه که باعث جذابیت و جلب توجه دیگران و نقض هویت حجاب میشه .

خوب ، اگر شما من رو دیده بودید میتونستید این رو به عنوان جک این ور اون ور تعریف کنید که گزینش به حجاب انار گیر داده ! من هم بعد از این که حسابی به این جک خندیدم یه سخنرانی غرا در باره نگاهم به حجاب به همراه یک سری راهکار در حد ملی ، استانی ، منطقه ای و اداره ای ارائه دادم .البته ته همه اینا هم به خانم گزینش یادآوری کردم چند ماه قبل ما همدیگه رو تصادفی تو یه پاساژ تو صادقیه دیدیم و شما که خودتون از پوشش من خارج از اداره شناخت دارید واقعا چرا ؟ هان ؟ چرا ؟ 

القصه ! نتیجه گزینش من که مثبت شد و تمام .چند ماه بعد تو جمع همکارا خانم الف یه سوتی داد و من فهمیدم که اونی که اون گزارش رو برای من داده بود ایشون بوده . البته نه اون موقع نه بعدش چیزی نگفتم ، نه به خودش نه به بقیه همکارا .

امشب داشتم تو کانتکت های تلگرام تند تند دنبال یکی میگشتم یهو یه چهره آشنا  دیدم برگشتم بالا ، پروفایلش رو باز کردم و چشمم  به جمال خانم الف بدون حجاب روشن شد و متوجه شدم که به سلامتی بازنشسته شدند و دیگه نبازی به ماسک ندارن !



پ.ن. طرح توانمند. سازی. ن. روستایی* خریداریم !


سال های اول کارم تو آ.پ. یکی از مددکارهای کانون* اصلاح* و تربیت می اومد دنبال کارهای تحصیلی محکومین شون . کانون دختران مدرسه نداشت .قرار بود بچه ها اونجا درس بخونن و یه ناظر بره ازشون امتحان بگیره ، از اون‌کارهایی که همه یه جوری جلوش سنگ مینداختن ، ای بابا ! درس خون بودن که زندون نمی افتادن ! حالا دیپلم بگیرن چی میشه ؟! بیان بیرونم که دوباره میرن ی ! از این حرفا . توی رفت و آمدها با مددکارشون دوست شدم ،میگفت خوندنی ها رو خودمون کمک میکنیم ولی تخصصی ها چی ؟ روحیه بچه ها خیلی خوب میشه وقتی درس میخونن ‌. قرار شد چند جلسه برم رفع اشکال ریاضی و فیزیک کنم برای بچه هایی که نهایی دارن .

روزی که رفتم کانون ، به خودم گفتم به به ! ماشالله بهت ! چقدر تو آدم خوبی هستی ! خیلی بزرگواری ! از تایم تعطیلت زدی ! نشستی درس های سوم رو دوره کردی ! داری سعی میکنی با محبت باهاشون حرف بزنی ! چقدر آدم خوبی هستی که به روش نمیاری اون چی کاره است ! آفرین که به روش نمیاری میدونی به جرم معاونت در قتل پدرش تو زندانه ! خیلی فهمیده ای .

اختلاف سنی مون که زیاد نبود ، نشستم شروع کردم مسئله حل کردن ، کم کم راحت شدیم باهم .وسطهای حرفام یه شوخی در مورد مامانم کردم .گفتم اگه فلان کار رو نمیکردم مامانم بهمان میکرد ، همونطور که دوتایی غش غش میخندیدیم گفت :شانس آوردم مامان من تو این خط ها نبود ، همش گیر بابام بود ، آخرم که زد کشتش مارو انداخت تو شر .

یه لحظه ، فقط توی یه لحظه جامون عوض شد .چقدر بزرگوار بود که به روی من نمی آورد اگه خدا ، پدر و مادر ما دو تا رو عوض کرده بود ،الان اون داشت به من حد و مشتق درس میداد . 

از اون روز به بعد هر وقت ، هر جایی ، خواستم به کسی کمک کنم ،من بیشتر از اون خجالت میکشیدم تا اون از من .


امروز یه پست خوندم که لازمم بود ، لازم بود این خاطره رو یادم بیاره ، همونطوری که تلخی اولین بار که ژل داخل آلوئه ورا رو تصادفی زدم به لبم یادم آورد .


دیروز مراقبت داشتم .از کلاس که اومدم پایین دیدم تو دفتر معاون پرورشی چند تا کیسه نون لواشه .با خنده بهش گفتم فلانی مامانت گفته نون بخری  برا افطار ؟ گفت نه ! یه خیری نون فرستاده برای بچه های بی بضاعت .هر خانواده ۵۰ تا .

اومدم تو راهرو یکی از شاگردام رو دیدم ،گفتم چی شده اینجایی ؟ گفت پیجم کردن برم اتاق پرورشی .

هی فکر کردم چی بگم که مطمئن بشه من نمیدونم چی کارش دارن هیچی به ذهنم نرسید .


تبلیغات

محل تبلیغات شما
محل تبلیغات شما محل تبلیغات شما

آخرین وبلاگ ها

آخرین جستجو ها

اپل آیدی khabare-taze Joshua همه چيز از همه جا مرتبط با خانه Josh معرفی فیلم پی پی تی بازار فروشگاه ایران هولوگرام